ಸೇಮಿಗೆ ಕೊಟ್ಟರೂ ನಾವು ಹೋಗಲಿಲ್ಲ

ತಿಂಡಿ  ಕೊಟ್ಟರೆ  ತಿನ್ನದೆ  ಮನಸು ಬರುತ್ತಾ? ಇಲ್ಲ ಬಿಡಿ ! ಮೊನ್ನೆ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತ ನ ಜೊತೆ  ಕಡಬದಲ್ಲಿರುವ ಆತ್ಮೀಯ ಮತ್ತೋರ್ವ ಸ್ನೇಹಿತರ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆವು . ಕೆಲವು ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳ ಬಗ್ಗೆ ವಿವರವಾದ ಚರ್ಚೆ ಕೂಡ ಆಯ್ತು . ಮಾತಿನ ನಡುವೆ ಆಗಾಗ  ಕಾಫಿಯು ಸಿಗುತಿತ್ತು . ಅದು ಒಂದು ಗಂಟೆಯ ಮಾತುಕತೆಯಲ್ಲ .ಒಂದು ದಿನದ ಮಾತುಕತೆ !ಕೆಲವು ಕಲಾವಿದರೂ ಸೇರಿದ್ದರು . ಅವರ ಅನುಭವ ದ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ನಾವು ಕಿವಿಯಗಿದ್ದೆವು . ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಊಟ ಕ್ಕೆ  ತೊಂಡೆಕಾಯಿ ಗೊಜ್ಜು ,ಸಿಂಪಲ್ ಒಂದು ಸಾರು ,ಜೊತೆಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ತಯಾರಿಸಿದ ಮಾವಿನ ಉಪ್ಪಿನಕಾಯಿ . ಹೊಟ್ಟೆ ಪೂರ್ತಿಯಾಯಿತು . ಮತ್ತೆ ಕೆಲವು ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಧ್ವನಿ ಮುದ್ರಣ ಮಾಡುತ್ತಾ ಸಮಯ ಕಳೆದದ್ದೇ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ . ರಾತ್ರಿ ಒಂಭತ್ತು  ಗಂಟೆ . ಅದು ಊಟ ದ ಸಮಯ ಬೇರೆ . ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ  ಬಂದು ನೋಡಿ  ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಸೇಮಗೆ . ಜೊತಗೆ ಬಾಳೆಹಣ್ಣಿನ ರಸಾಯನ .

ಈ ಸೇಮಿಗೆಚಿತ್ರ ವನ್ನು http://www.tulunadunews.comನಿ೦ದ ಸಂಗ್ರಹಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಈ ಸೇಮಗೆ ಬಗ್ಗೆ ಏನು ಹೇಳ ಹೊರಟಿರುವೆನೆಂದರೆ  ನಮ್ಮ ತುಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಂಪ್ರದಾಯ ಯಾರಾದರೂ  ನೆಂಟರು  ತುಂಬಾ ದಿನ ಇದ್ದರೆ  ಅವರನ್ನು ಹೋಗಿ ಎಂದು ಬಾಯಿಬಿಟ್ಟು ಹೇಳಲು  ಸಾಧ್ಯವಾಗದು ,ಆದ್ರೆ ಹೋಗಿ ಎನ್ನುವ ಸಂಕೇತವಾಗಿ ಸೇಮಗೆಯನ್ನು ಮಾಡಿ ಕೊಡುವುದು ರೂಢಿ . ಅದೇ ಸನ್ನಿವೇಶ ನಿರ್ಮಾಣವಾಯ್ತೆನೊ  ಅಂತ ನಾನು ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತ ಮುಖ ಮುಖ ನೋಡಿಕೊಂಡು ಜೋರಾಗಿ ನಕ್ಕು ಬಿಟ್ಟೆವು . ಆಗ ಸೇಮಗೆ  ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟ ಮನೆಯವರು ಇದು ಹೋಗಿ ಎನ್ನುವುದರ ಸಂಕೇತವಲ್ಲ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಬನ್ನಿ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕಾಗಿ  ಅಂದಾಗ  ನಮಗೆ ಮತ್ತೂ ಜೋರಾದ ನಗು  .ಸೇಮಗೆ ತಿಂದರೂ  ಮತ್ತೂ ಮಾತುಕತೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದೆವು . ಆಗ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತ ಹೇಳಿದ "ದಾದಾ ಮರಯೇರೆ ಸೆಮೆ ಕೊರುಂಡಲಾ ಪಿದಡುನ ತೋಜುಜಿ  ಅತ್ತ "(ಸೇಮಗೆ ಕೊಟ್ಟರೂ ಹೊರಡುವ ಲಕ್ಷಣ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ )ಅಂತು ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಾ ಸೇಮಗೆ ತಿಂದು ಮನೆದಾರಿ ಹಿಡಿದೆವು . ಇನ್ನು ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಸಲುವಾಗಿ ಮತ್ತೆ ನಾಲೂರು ಗಿರಿವನ ಅವರ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಲು ಇದೆ .  ನಾನು ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತ ಫೋನಿನಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡುವಾಗ ಪದೇ  ಪದೇ  ಸೇಮಗೆಯ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಹೇಳಿ ನಗುವಿನ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಜಾರಿ ಹೋಗುತ್ತೇವೆ .